ΔΟΑ
Αρχαία Ολυμπία
Αρχαία Ολυμπία, ο τόπος στην Ελλάδα όπου πραγματοποιήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες από το 776 π.Χ. έως το 393 μ.Χ.
Η αρχαία Ολυμπία είναι ένας τόπος με ιδιαίτερη ιστορική και ιδεολογική βαρύτητα.
Στην αρχαία εποχή ήταν ο ιερός τόπος διεξαγωγής των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων. Στην καταπράσινη κοιλάδα που σχηματίζεται από τον ποταμό Αλφειό και τον παραπόταμο Κλαδέο βρισκόταν το Ιερό της αρχαίας Ολυμπίας, ένα από τα σημαντικότερα Ιερά του αρχαίου κόσμου. Η θαυμάσια γεωγραφική θέση του Ιερού οδήγησε τον Πίνδαρο να ονομάσει την αρχαία Ολυμπία «κάλλιστον τόπον» της Ελλάδας.
Το Ιερό της αρχαίας Ολυμπίας συνδέεται με πολλούς και διαφορετικούς μύθους όσον αφορά τις θεότητες που λατρεύονταν εκεί και τους ήρωες που ίδρυσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες.Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες κατείχαν ιδιαίτερη σημασία στη συνείδηση του αρχαίου κόσμου και η αρχαία Ολυμπία ως τόπος τέλεσής τους, αποτέλεσε κυρίαρχο γεωγραφικό προορισμό μεγάλης θρησκευτικής και ιδεολογικής αξίας. Ο ιερός χώρος αποτελούνταν από το στάδιο, τον ιππόδρομο, ναούς, αθλητικές εγκαταστάσεις και κτίσματα για τους προσκυνητές.
Ο σημαντικότερος χώρος διεξαγωγής των Αγώνων ήταν το στάδιο και σημαντικότερος ναός ήταν ο Ναός του Δία στον οποίο φυλασσόταν το περίφημο άγαλμα του θεού. Το Ιερό της Ολυμπίας αποτέλεσε τόπο θρησκευτικής λατρείας και πανελλήνιο κέντρο αθλητισμού που συνέβαλε στην εθνική συνειδητοποίηση των αρχαίων Ελλήνων.
Η αρχαία Ολυμπία είχε ιδιαίτερη αίγλη όλο το διάστημα που διήρκησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και θεωρήθηκε ως «ομφαλός του ελληνισμού» και το σημαντικότερο πνευματικό, αθλητικό και καλλιτεχνικό κέντρο του αρχαίου κόσμου.
Όταν σταμάτησαν οι Αγώνες παρήκμασε και στη συνέχεια καταστράφηκε από βαρβαρικές επιδρομές και φυσικά αίτια. Όμως παρέμεινε σημείο ιστορικών και ιδεολογικών αναφορών μέχρι το 19ο αιώνα που η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φως τα αρχαία τεχνουργήματα. Έκτοτε δεν έπαψε να αποτελεί σημείο έμπνευσης, έρευνας και αναφοράς για τους αρχαιολόγους, τους ιστορικούς, τους περιηγητές, τους εμπνευστές του Ολυμπιακού Κινήματος, τους απλούς ανθρώπους, τους σύγχρονους κατοίκους της και όσους επιλέγουν να μοιράζονται την κληρονομιά της και να καθρεφτίζονται στο παρελθόν της.
Σημαντικότερη επικύρωση αυτών των δεσμών με το παρελθόν της αρχαίας Ολυμπίας αποτελεί η σύγχρονη τέλεση της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας και η απόφαση ίδρυσης της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας στον τόπο όπου γεννήθηκαν οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες, πράξεις που διατηρούν ζωντανή την κληρονομιά και την ιστορία της.
Ο Αρχαιολογικός Χώρος της Αρχαίας Ολυμπίας
Altis
Oι πρώτες αρχαιότητες ανακαλύφθηκαν στην Oλυμπία το 1829 με τις ανασκαφές της Γαλλικής Aρχαιολογικής Aποστολής στην Πελοπόννησο.
Tις συστηματικές έρευνες στο χώρο ξεκίνησε η Γερμανική Αρχαιολογική Σχολή το 1875.
Σήμερα, φθάνει κανείς στον αρχαιολογικό χώρο, αφού διασχίσει τη γέφυρα πάνω από τον ποταμό Kλαδέο. Προχωρώντας μέσα στην Άλτιν, βλέπουμε στα δεξιά μας το αρχαίο Γυμνάσιο, που δεν έχει πλήρως αποκαλυφθεί, και δίπλα του την Παλαίστρα. Στα αριστερά είναι τα ερείπια του Πρυτανείου, του Φιλιππείου, του Hραίου και του Πελοπίου.
Tο Hραίον (ο ναός της ‘Hρας) χτίστηκε στις αρχές του 6ου αιώνα π.X. και θεωρείται ως ο αρχαιότερος ναός στην Oλυμπία. Στο εσωτερικό του ναού υπήρχαν πολλά αναθήματα. Eδώ, γύρω στα μέσα του 2ου π.X. αιώνα, ο Παυσανίας είδε το δίσκο πάνω στον οποίο είχε χαραχθεί η συμφωνία για την εκεχειρία. Eδώ, επίσης, ανακαλύφθηκε το περίφημο άγαλμα του Eρμή του Πραξιτέλη.
Δίπλα στο Hραίον βρίσκονται το Mητρώον και οι βάσεις των αγαλμάτων του Δία, οι Zάνες, που έγιναν με τα χρήματα των προστίμων που έπρεπε να πληρώσουν οι αθλητές που παραβίαζαν τους κανονισμούς των αγώνων.
Στρίβοντας δεξιά, φθάνουμε στη στοά της Hχούς και την αναθηματική στήλη, που ανέγειραν ο βασιλιάς της Αιγύπτου Πτολεμαίος Φιλάδελφος και η αδελφή του Aρσινόη και κατόπιν στο ναό του Δία. ‘Hταν ένας μεγαλοπρεπής ναός, δωρικού ρυθμού, 27,66 x 64,12 μ. με πλούσια γλυπτική διακόσμηση.Tο ανατολικό αέτωμα παρουσιάζει τις προετοιμασίες για τον αγώνα αρματοδρομίας ανάμεσα στον Oινόμαο και τον Πέλοπα, και το δυτικό τη μάχη μεταξύ των Kενταύρων και των Λαπιθών. Oι δώδεκα μετόπες του σηκού του ναού πάνω από τις εισόδους του, στην ανατολική και δυτική πλευρά, από έξι σε καθεμιά, ήταν διακοσμημένες με γλυπτές παραστάσεις των δώδεκα άθλων του Hρακλέους.
Mέσα στο ναό υπήρχε το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, έργο του Φειδία, απαράμιλλης ομορφιάς και τέχνης, που δοξάστηκε όσο κανένα άλλο δημιούργημα της αρχαίας Eλλάδας.
H τριγωνική βάση της Nίκης του Παιωνίου σώζεται στο μπροστινό μέρος του ναού. Στα νότια του ναού βρίσκονται το Bουλευτήριο, το Λεωνιδαίο και, στα δυτικά, το εργαστήρι του Φειδία, ο Θεηκολεών (κατοικία των ιερέων), το κολυμβητήριο και λουτρά της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής.
Περνώντας μέσα από την Kρύπτη, μπαίνουμε στο Στάδιο, έχοντας το Kρόνιον στα αριστερά και τον Aλφειό δεξιά και προς τα πίσω.
O στίβος έχει μήκος 192,27 μ. Δεν υπήρχαν καθίσματα από πέτρα ή μάρμαρο στο στάδιο, εκτός από τα λίγα πέτρινα καθίσματα των Eλλανοδικών και το μαρμάρινο βωμό της Δήμητρας, όπου καθόταν η ιέρεια της θεάς, η μόνη γυναίκα που είχε το δικαίωμα να παρακολουθεί τους Aγώνες. ‘Eχουν επίσης διασωθεί οι πέτρινες πλάκες με τα αυλάκια που χρησίμευαν ως αφετηρία για τους αγώνες δρόμου.
“Nομίζω ότι βρισκόμαστε σε μιά ιδεώδη τοποθεσίαγια να σκεφτούμε την εξέλιξη της κοινωνίας μας.Bρισκόμαστε σ’ ένα λιμάνι ειρήνης και ισορροπίαςόπου οι αιώνες παρέμειναν χαραγμένοι πάνω στις πέτρες,στους μαιάνδρους του ποταμού Aλφειού,στην ομορφιά της βλάστησηςκαι στην ειρήνη που βασιλεύει σ’ αυτό το μοναδικό μέροςπου είναι η Oλυμπία και όπου ο αθλητισμός αρχίζειτην πιο θαυμαστή και λαμπρή του ιστορία.”
Juan Antonio SAMARANCH, Πρόεδρος της ΔΟΕ (1980 – 2001)
Τα Μουσεία στην
Αρχαία Ολυμπία
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας
Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας, ένα από τα σημαντικότερα μουσεία της Ελλάδας, παρουσιάζει τη μακρά ιστορία του πιο φημισμένου ιερού της αρχαιότητας, του ιερού του Δία, πατέρα θεών και ανθρώπων, όπου γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η μόνιμη έκθεση του μουσείου περιέχει ευρήματα από τις ανασκαφές στον ιερό περίβολο της Άλτης που χρονολογούνται από τους προϊστορικούς χρόνους έως την παλαιοχριστιανική περίοδο. Ανάμεσα στα πολλά πολύτιμα εκθέματα, αξιοσημείωτη είναι η συλλογή γλυπτών, για την οποία είναι πιο διάσημο το μουσείο, η συλλογή μπρούτζου, η πλουσιότερη συλλογή του είδους της στον κόσμο και η μεγάλη συλλογή από τερακότα. Το κτίριο του μουσείου περιλαμβάνει εκθεσιακούς χώρους, βοηθητικούς χώρους και αποθήκες. Ο προθάλαμος και οι δώδεκα εκθεσιακές αίθουσες περιέχουν αντικείμενα που ανασκάφηκαν στην Άλτιδα. Οι βοηθητικοί χώροι (τουαλέτες) βρίσκονται στην ανατολική πτέρυγα του μουσείου. ένα ξεχωριστό κτίριο μεταξύ του μουσείου και του αρχαιολογικού χώρου στεγάζει ένα κατάστημα βιβλίων και αναμνηστικών. Τέλος, μέρος της ανατολικής πτέρυγας και το υπόγειο είναι αφιερωμένα στην αποθήκευση και συντήρηση τερακότας, μπρούτζου, πέτρας, ψηφιδωτών και μικροαντικειμένων.
Το Μουσείο Ιστορίας των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων
Εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων «ΑΘΗΝΑ 2004» το εγκαταλελειμμένο «Παλαιό Μουσείο Ολυμπίας», όπως ονομάστηκε ανεπίσημα μετά την απομάκρυνση των εκθεμάτων του, υπόκειται σε πλήρη αποκατάσταση και στις 24 Μαρτίου 2004 αρχίζει να λειτουργεί επίσημα ως Μουσείο η Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αρχαιότητας. Η έκθεση πραγματεύεται σημαντικά κεφάλαια - ορόσημα της χιλιόχρονης ιστορίας της Ολυμπίας και των άλλων πανελλήνιων αγώνων (Πυθία, Ίσθμια, Νεμέα και Παναθήναια) όπως: η προϊστορία του αθλήματος, η έναρξη των αγώνων στο Η Ολυμπία, ο Δίας και η λατρεία του, η Ήλις και ο ρόλος της στη διοργάνωση των αγώνων και την προετοιμασία των αθλητών, των γυναικών και των αθλημάτων, των εκδηλώσεων, των νικητών των αγώνων κ.λπ. Μια από τις ιδιαιτερότητες του Μουσείου είναι ότι η αρχαιολογική του Τα εκθέματα προέρχονται όχι μόνο από την Ολυμπία αλλά και από πολλούς πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς χώρους και αρχαίες πόλεις της Ελλάδας. Η έκθεση στο Παλαιό Μουσείο της Ολυμπίας είναι η απαραίτητη συνέχεια της ιστορίας του Ιερού του Διός της Ολυμπίας, που αφηγείται η έκθεση στο Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας.
Μουσείο Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων
Το Μουσείο Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία εγκαινιάστηκε το 1961 από τον φιλοτελιστή Γιώργο Παπαστεφάνου-Προβατάκη, ο οποίος αποφάσισε να εκθέσει την προσωπική του συλλογή με αναμνηστικά και αναμνηστικά από σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από το 1961 έως το 1972 το Μουσείο ονομαζόταν «Αθλοφιλοτελικό Ολυμπιακό Μουσείο». Στις 28 Μαρτίου 1964 το Μουσείο παραχωρήθηκε στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή και ο Παπαστεφάνου διορίστηκε διευθυντής. Ο Παπαστεφάνου που εμπνεύστηκε από το Ολυμπιακό Πνεύμα, αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάπτυξη του Μουσείου και σταδιακά η προσωπική του συλλογή εμπλουτίστηκε με άλλα αντικείμενα. Το 1968 ξεκίνησε η ανέγερση ενός νέου κτιρίου και στις 27 Ιουλίου 1972 εγκαινιάστηκε το νέο Μουσείο Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, επιφάνειας 400 m2. Το Μουσείο Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων περιλαμβάνει σπάνιες φωτογραφίες, μετάλλια, πιστοποιητικά, γραμματόσημα και άλλα αντικείμενα της σύγχρονης Ολυμπιακής ιστορίας. Το μουσείο βρίσκεται υπό ανακαίνιση.
Πρέπει να δείτε
Ερμής του Πραξιτέλη
Το άγαλμα του Ερμή είναι ένα από τα κορυφαία τεχνουργήματα του αρχαίου πολιτισμού. Αποτελεί σύμβολο κάλλους και αισθητικής. Είναι έργο του γλύπτη Πραξιτέλη και εικονίζει τον θεό Ερμή να κρατά τον μικρό Διόνυσο στο αριστερό του χέρι. Βρέθηκε στις ανασκαφές της Ολυμπίας το 1877 από Γερμανούς αρχαιολόγους.
Το άγαλμα είναι προϊόν της εποχής του 4ου αι. π.Χ. και αποδίδει τα χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου. Η εικόνα του θεού αποπνέει γαλήνη και χαλαρότητα και το σώμα του αποδίδεται με αθλητικά χαρακτηριστικά που εκφράζουν αρμονία και ευρυθμία.
Ο Ερμής του Πραξιτέλους αποτελεί ένα από τα εκθέματα του σύγχρονου μουσείου Ολυμπίας με τη μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα και θεωρείται ως κατ’ εξοχήν πρότυπο ανδρικής ομορφιάς.
Νίκη του Παιονίου
Το άγαλμα απεικονίζει μια φτερωτή γυναίκα. Μια επιγραφή στη βάση αναφέρει ότι το άγαλμα αφιερώθηκε από τους Μεσσήνιους και τους Ναυπακτίους για τη νίκη τους εναντίον των Λακεδαιμονίων (Σπαρτιατών), στον Αρχιδαμικό (Πελοποννησιακό) πόλεμο πιθανώς το 421 π.Χ. Είναι έργο του γλύπτη Παιωνίου του Μέντε στη Χαλκιδική, ο οποίος έφτιαξε και τα ακρωτήρια του Ναού του Διός. Η Nike, κομμένη από παριανό μάρμαρο, έχει ύψος 2,15 μέτρα, αλλά με τις άκρες των (τώρα σπασμένων) φτερών της θα έφτανε τα 3 μέτρα. Στην ολοκληρωμένη του μορφή, το μνημείο με την τριγωνική βάση του (ύψος 8,81μ) θα βρισκόταν σε ύψος 10,92μ. δίνοντας την εντύπωση ότι η Nike κατεβαίνει θριαμβευτικά από τον Όλυμπο. Χρονολογείται από το 421 π.Χ. Μπορείτε να θαυμάσετε αυτό το εξαιρετικό άγαλμα στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας.
Η Κληρονομιά της
Αρχαίας Ελλάδας
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αρχαία Ολυμπία
Οι ρίζες του Ολυμπιακού Πνεύματος βρίσκονται στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Στην Αρχαία Ελλάδα, ο αθλητισμός ήταν μέρος της συνολικής εκπαίδευσης του ανθρώπου που καλλιέργησε με ισορροπημένο και αρμονικό τρόπο τις πνευματικές, νοητικές και σωματικές του ικανότητες.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν από το 776 π.Χ. έως το 393 μ.Χ. κάθε τέσσερα χρόνια στην Ολυμπία. Αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος ενός τρόπου ζωής, μιας πολιτιστικής εμπειρίας. Η σημασία τους σε σύγκριση με τις άλλες πανελλήνιες συναντήσεις και αγώνες μεταξύ πόλεων-κρατών ήταν τόσο μεγάλη που η τετραετία μεταξύ των αγώνων ονομαζόταν Ολυμπιάδα και χρησίμευε ως χρονολογική μέθοδος. Εκείνη την περίοδο, η νεολαία προετοιμάστηκε σωματικά, ηθικά και πνευματικά, ώστε να φτάσει στο αποκορύφωμα των ικανοτήτων της στην επιτομή της Ολυμπιάδας, των Ολυμπιακών Αγώνων.
Οι παλαίστρες και τα γυμνάσια, που ήταν αθλητικές και εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις, υπήρχαν σε κάθε πόλη, δίπλα στους ναούς και τις αγορές. Ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και πολλοί από τους διάσημους φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας δίδαξαν στο γυμνάσιο, ενώ ο Πλάτωνας ήταν και ο ίδιος διαπρεπής αθλητής. Η διαδικασία της εκπαίδευσης συνεχίστηκε και μετά την εφηβεία, συμβάλλοντας στη μάθηση των πολιτών και στη δια βίου ανάπτυξη του μυαλού τους.
Οι νέοι διδάσκονταν τέχνες, φιλοσοφία και μουσική. Ταυτόχρονα ασκούσαν το σώμα τους κυνηγώντας το ιδεώδες της «καλοκάγκαθιας», της αρετής και της ομορφιάς. Με παρόμοιο τρόπο καλλιέργησαν το πνεύμα του θεμιτού ανταγωνισμού και του αθλητισμού, επιδιώκοντας παράλληλα την αρμονία σε όλα.
Σύμφωνα με την παράδοση, οι απαρχές του αθλητισμού και ειδικότερα των Ολυμπιακών Αγώνων βρίσκονται στους προϊστορικούς χρόνους. Οι θεοί και οι ήρωες της ελληνικής μυθολογίας ήταν οι πρώτοι που συμμετείχαν σε διαγωνισμούς, αποτελώντας πρότυπα για όλους τους Έλληνες.
Η κατάκτηση της νίκης στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν η ύψιστη τιμή για τους αθλητές και την πόλη τους. Οι νικητές του Ολυμπιακού θεωρούνταν ήρωες. Οι πόλεις γκρέμισαν τα τείχη τους όταν οι Ολυμπιονίκες επέστρεψαν στην πατρίδα τους, για να δείξουν πόσο ασφαλείς ένιωθαν που είχαν μεταξύ των πολιτών τους Ολυμπιονίκες των οποίων τα κατορθώματα εκθειάζονταν σε ποιήματα και γλυπτά.
Περισσότεροι από 40.000 άνθρωποι, αθλητές, φιλόσοφοι, πολιτικοί, καλλιτέχνες, ποιητές και άλλοι προσκυνητές ταξίδεψαν από όλο τον ελληνικό κόσμο στην Ολυμπία για να παρακολουθήσουν τους Αγώνες. Η προστασία των αθλητών και των θεατών στο δύσκολο ταξίδι τους ήταν εγγυημένη από την ιερή εκεχειρία όταν σταμάτησαν όλες οι εχθροπραξίες και οι πόλεμοι.
Η Ολυμπία, ως τόπος ουδέτερος και ιερός, μπόρεσε να προβάλει με μοναδικό τρόπο, πέρα από τα τετριμμένα της καθημερινότητας, τα ιδανικά της ειρήνης, της ελευθερίας, της ισότητας και του αλληλοσεβασμού.
Οι στοχαστές του Διαφωτισμού στράφηκαν στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα για έμπνευση και καθοδήγηση. Αυτόν τον πολιτισμό, όπως εκφράστηκε μέσω των Ολυμπιακών Αγώνων, θέλησαν να αναβιώσουν ο βαρόνος Pierre de Coubertin και εκείνοι πριν και μετά από αυτόν στην υλοποίηση αυτού του μοναδικού οράματος, που ενισχύθηκε από εκπαιδευτικές αναζητήσεις.
Οι Αγώνες
Για πολλά χρόνια, υπήρχε μόνο μία διοργάνωση – ο πεζόδρομος «στάδιο» (1 γήπεδο = 192 μ.). Περισσότερα γεγονότα προστέθηκαν από το 724 π.Χ. και μετά: ο δίαυλος (2 στάδια), ο «δόλιχος» (24 στάδια), η πάλη, το πένταθλο (708 π.Χ.), η πυγμαχία (668 π.Χ.), η αρματοδρομία, το παγκράτιο (648 π.Χ.), η ιππασία, οι αγώνες αγοριών. κτλ. Εξίσου παλιά, φαίνεται, ήταν και τα Ηραία – αθλητικοί αγώνες νέων γυναικών. Τα έπαθλα ήταν χρήσιμα δώρα αρχικά, αλλά από το 752 π.Χ. το βραβείο ήταν στεφάνι από «κότινο», δηλαδή αγριελιά.
Οι Αγώνες διοικούνταν από τους Ελλανοδίκους, επιφανείς άντρες της Ήλιδας, τους οποίους βοηθούσαν οι «αλύται» και οι επιτελείς. Αρχικά, οι Αγώνες διήρκεσαν μία ημέρα, αλλά όταν προστέθηκαν περισσότερα γεγονότα, η διάρκεια παρατάθηκε σε πέντε ημέρες - τρεις ημέρες για τους αγώνες και η πρώτη και η πέμπτη ημέρα προορίζονταν για τελετές και θυσίες.
Η δόξα της Ολυμπίας έζησε για περίπου 1.200 χρόνια και ήταν τόσο μεγάλη που ώθησε τον διάσημο ποιητή Πίνδαρο να γράψει: «Όπως δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό ή πιο λαμπρό από το φως του ήλιου, έτσι δεν υπάρχει κανένας αγώνας που να είναι μεγαλύτερος ή πιο λαμπρό από αυτό της Ολυμπίας».
Αλλαγές στον χαρακτήρα των Αγώνων
Αρκετοί παράγοντες και ιστορικά γεγονότα συνέβαλαν στην αλλαγή του χαρακτήρα των Αγώνων. Ο επαγγελματισμός, η επιθυμία για υλικά οφέλη και η σημαντική χειραφέτηση των αγώνων από τη θρησκευτική κυριαρχία και τις παραβιάσεις της εκεχειρίας είχαν ήδη εμφανιστεί από τα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. Ωστόσο, οι αγώνες συνεχίστηκαν υπό την εξουσία του ιερού της Ολυμπίας και η νίκη των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ακόμα το πιο σημαντικό ορόσημο στη ζωή κάποιου. Όταν η Ελλάδα ενσωματώθηκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (27 π.Χ.), οι αγώνες ήταν ανοιχτοί σε Ρωμαίους αξιωματούχους, ακόμη και αυτοκράτορες, και τελικά σε όλους τους πολίτες της τεράστιας κυριαρχίας. Αιγύπτιοι, Ισπανοί, Σύροι, Αρμένιοι και άλλοι είναι συχνά μεταξύ των Ολυμπιακών νικητών, πράγμα που σημαίνει ότι οι Αγώνες στην Ολυμπία δεν ήταν πλέον απλώς πανελλήνιοι – είχαν γίνει παγκόσμιοι.
Μια διαταγή του Θεοδοσίου Α' το 393/4 μ.Χ. σήμανε το τέλος των αγώνων. Η απαγόρευση αυτή επικυρώθηκε από τον Θεοδόσιο Β' το 424 μ.Χ. Ο αθλητικός παλμός της Ελλάδας έπαυε να χτυπά κάθε τέσσερα χρόνια και η Ολυμπία καταστράφηκε από σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες και υπέφερε από τις καταστροφές βαρβάρων ληστών και εισβολέων. Η Ολυμπία δεν ήταν πια. Ωστόσο, το αθάνατο πνεύμα του, η ιδεολογία του και η φιλοσοφία των Ολυμπιακών Αγώνων επιβίωσαν και πέρασαν μέσω της σύγχρονης Ελλάδας και του Pierre de Coubertin σε ολόκληρο τον σύγχρονο κόσμο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναβίωσαν στην Αθήνα το 1896 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα με τη συμμετοχή αθλητών από όλα τα έθνη.
Το Πνεύμα της Αρχαίας Ελλάδας
Η αρχαία Ελλάδα στη σύγχρονη αντίληψη του Ολυμπιακού Κινήματος ερμηνεύεται ως πηγή ιδεών που προβάλλονται στο σύγχρονο παρόν για να επιβεβαιώσουν αφενός τη διασύνδεση του αρχαίου και του σύγχρονου αθλητισμού και αφετέρου ως πεδίο αναφοράς ιδεών και αξιών ενός ιερού παρελθόντος. Κορυφαίο στοιχείο του αρχαίου αθλητικού πνεύματος αποτελούν οι έννοιες της καλοκαγαθίας, της ευγενούς άμιλλας και του κάλλους.
Η περίφημη παραίνεση του Πηλέα στον γιο του Αχιλλέα, και του Ιππόλοχου στον γιο του Γλαύκο, πριν φύγουν για τον πόλεμο της Τροίας «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων», καθορίζει τη στάση των αρχαίων Ελλήνων απέναντι στη ζωή και τα ιδανικά.Σκοπός της άσκησης στην αρχαιότητα ήταν να διαπλάσει πολίτες «καλούς και αγαθούς» και «τέλειους άνδρες» που θα προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στην πόλη που τους ανέδειξε.
Η άθληση στην αρχαιότητα δεν ήταν αυτοσκοπός, αλλά διά βίου παιδεία. Τα γυμνάσια και οι παλαίστρες εξελίχθηκαν σταδιακά σε ιδρύματα γενικής παιδείας που σκοπό είχαν την ολοκληρωμένη διαπαιδαγώγηση των νέων. Παράλληλα το πνεύμα συναγωνισμού και άμιλλας που επικρατούσε στο στίβο εισχώρησε σε όλες τις δραστηριότητες των αρχαίων Ελλήνων, και τα μεγάλα επιτεύγματα άθλησης και πολιτισμού ήταν αποτέλεσμα της επικράτησης του αγωνιστικού πνεύματος.
Στόχος της άμιλλας ήταν να φτάσει ο άνθρωπος στην πλήρη σωματική και πνευματική του ολοκλήρωση. Στην αρχαιότητα οι αθλητές θεωρούνταν τα ιδανικότερα πρότυπα ομορφιάς, υγείας και δύναμης.
Το γυμνό στην αρχαιότητα ήταν συνυφασμένο με τη σωματική άσκηση και έδωσε το όνομά του στη Γυμναστική και στο χώρο που τελούνταν οι ασκήσεις, δηλαδή το Γυμνάσιο. Η γυμνότητα αποτέλεσε οριακό σημείο για την αρχαία τέχνη και ειδικά για τη γλυπτική. Οι καλλιτέχνες μελετούσαν τα καλογυμνασμένα γυμνά σώματα των αθλητών, τα οποία θεωρούσαν τα ιδανικότερα πρότυπα κάλλους.
Η αρχαία ελληνική κοινωνία μετέτρεψε την απλή άσκηση σε κορυφαία σωματική, πνευματική και πολιτιστική δραστηριότητα και δημιούργησε τον τύπο ενός πολίτη –αθλητή, που σφράγισε με την παρουσία του τον αρχαίο πολιτισμό.
Το πνεύμα της αρχαίας άθλησης δεν έπαψε ποτέ να εμπνέει το σύγχρονο Ολυμπιακό Κίνημα που αναζητεί ιδεολογικές και πνευματικές συγγένειες με την αρχαιότητα, μέσα από τα μονοπάτια της μυθολογίας, της ιστορίας και των αρχαιολογικών τόπων και μνημείων
Το Ολυμπιακό Πνεύμα
Ο Pierre de Coubertin τόνισε την πνευματική διάσταση των Ολυμπιακών Αγώνων και τις Ολυμπιακές αξίες από την πρώτη του ομιλία για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η διάδοση των Ολυμπιακών αξιών στην εκπαίδευση και την κοινωνία θεωρείται υψίστης σημασίας από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και τη Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία.
Η πνευματική διάσταση των Ολυμπιακών Αγώνων στηρίζει την αθλητική, ηθική και κοινωνική εκπαίδευση των νέων παγκοσμίως. Ο σεβασμός στον πλουραλισμό στον αθλητισμό, ως μέρος της πολιτιστικής πολυμορφίας του Ολυμπιακού Κινήματος, είναι η κυρίαρχη αξία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Επιπλέον, οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν ένα εξαιρετικό παράδειγμα της ειρηνικής κοινωνικής συνύπαρξης αθλητών από διαφορετικά υπόβαθρα.
Η γενική φιλοσοφία του Ολυμπισμού μας προκαλεί να ασκήσουμε τις αρχές της ειρήνης και του ευγενούς παιχνιδιού για να δημιουργήσουμε μια ειρηνική κοινωνία. Όλες οι κοινωνίες και τα πολιτικά συστήματα παγκοσμίως αναγνωρίζουν την ανάγκη διατήρησης και διάδοσης των αξιών του Ολυμπιακού πνεύματος.
Με την υποστήριξη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, η Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία θέτει το πλαίσιο για τη διάδοση της ελληνικής αριστείας και των Ολυμπιακών αξιών διαχρονικά μέσω διεθνών εκπαιδευτικών προγραμμάτων και εκδηλώσεις για μέλη της Ολυμπιακής οικογένειας και όχι μόνο.
.svg)