ΔΟΑ

Το 1927, η ελληνική κυβέρνηση κάλεσε τον Pierre de Coubertin στην Αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, για να παραστεί σε μια τελετή αποκάλυψης μιας αναμνηστικής στήλης που δημιουργήθηκε για να τιμήσει τις ενέργειές του για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, ο Pierre de Coubertin συζήτησε την ανάγκη για ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα αφιερωμένο στη μελέτη του Ολυμπιακού Κινήματος και των τάσεων του με τον φίλο του Ιωάννη Χρυσάφη, επικεφαλής του Τμήματος Φυσικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Coubertin πίστευε ότι το Ολυμπιακό Κίνημα δεν έπρεπε να παρεκκλίνει από τους εκπαιδευτικούς του στόχους και είχε γράψει: «Δεν μπόρεσα να φέρω εις πέρας αυτό που ήθελα να τελειοποιήσω. Πιστεύω ότι ένα κέντρο ολυμπιακών σπουδών θα βοηθούσε στη διατήρηση και την πρόοδο της δουλειάς μου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και θα την κρατούσα από τα ψεύτικα μονοπάτια που φοβάμαι».

Οι ιδέες του Coubertin ήταν σύμφωνες με τους στόχους της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ), η οποία ήθελε να δημιουργήσει ένα ακαδημαϊκό κέντρο με πρότυπο το αρχαίο γυμνάσιο, για να θέσει τα θεμέλια για την εκπαιδευτική αξία του αθλητισμού με τη διεξαγωγή σπουδών και τη διοργάνωση κλασικών αγώνων. . Όμως, δυστυχώς, ο ξαφνικός θάνατος του Χρυσάφη (1930) και του Coubertin (1937) τους εμπόδισε να εφαρμόσουν τις ιδέες τους.
‍
Ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Coubertin -κατόπιν επιθυμίας του- η καρδιά του τοποθετήθηκε μέσα στην αναμνηστική στήλη στην Αρχαία Ολυμπία. Αυτό αναζωπύρωσε την ιδέα της ίδρυσης ενός κέντρου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αρχαία Ολυμπία.

Το έργο ανέλαβαν ο Ιωάννης Κετσέας, μαθητής του Χρυσάφη στον Εθνικό Όμιλο Γυμναστικής και Γραμματέας της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, και ο Γερμανός Carl Diem, στενός συνεργάτης του Coubertin, αφοσιωμένος στο Ολυμπιακό Κίνημα και την εκπαίδευση. Ο Ντιέμ και ο Κετσέας, που δούλεψαν μαζί για την πρώτη Λαμπαδηδρομία από την Ολυμπία στο Βερολίνο το 1936, αποφάσισαν να εργαστούν για την υλοποίηση ενός Κέντρου Ολυμπιακών Σπουδών.

Μέχρι το 1938 ετοίμασαν ένα σχέδιο για ένα ίδρυμα με το όνομα Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία (IOA) και το υπέβαλαν στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Η ΕΟΕ ενέκρινε το σχέδιο και την ίδια χρονιά ενσωμάτωσε την ίδρυση και λειτουργία της ΔΟΕ στο Καταστατικό της ως έναν από τους στόχους της Επιτροπής. Στην 38η Σύνοδο της ΔΟΕ στο Κάιρο, τα μέλη της ΔΟΕ ενημερώθηκαν από την ΕΟΕ για το νόμο που υιοθετήθηκε πρόσφατα για την ίδρυση Ολυμπιακής Ακαδημίας στην Ελλάδα. Ένα χρόνο αργότερα, στην 39η Σύνοδο της ΔΟΕ στο Λονδίνο, η ΔΟΕ αποφάσισε να θέσει υπό την αιγίδα της αυτό το ίδρυμα που θα προωθούσε τα ολυμπιακά ιδεώδη μέσω της εκπαίδευσης.

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στην 41η Σύνοδο της ΔΟΕ στη Στοκχόλμη τον Ιούνιο του 1947 υποβλήθηκε αναλυτικό υπόμνημα για τη λειτουργία της Ακαδημίας, που συνέταξαν οι Κετσέα και Ντιέμ. Τελικά, στις 28 Απριλίου 1949, η 44η Σύνοδος της ΔΟΕ στη Ρώμη ενέκρινε ομόφωνα την ίδρυση της ΔΟΑ, και ανέθεσε την εφαρμογή και λειτουργία της στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή υπό την αιγίδα της ΔΟΕ. Αρκετά χρόνια αργότερα, η πρώτη Σύνοδος της ΔΟΑ είχε προγραμματιστεί για το καλοκαίρι του 1961 για να συμπέσει με την τελετή έναρξης του αρχαίου σταδίου της Ολυμπίας, το οποίο είχε ανασκαφεί χάρη στην πρωτοβουλία του Carl Diem, ο οποίος εξασφάλισε τα έξοδα του έργου.

Η Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία εγκαινιάστηκε επίσημα στις 16 Ιουνίου 1961 και τις εργασίες της πρώτης Συνόδου διηύθυναν ο Κλεάνθης Παλαιολόγος, Διευθυντής του Τμήματος Φυσικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Γερμανός καθηγητής Lotz.

Από το 1962 έως το 1990, τις ακαδημαϊκές επιδιώξεις της Ακαδημίας συντόνισε ο αείμνηστος κοσμήτορας της, Otto Szymiczek, του οποίου η συμβολή στην ανάπτυξη της Ακαδημίας ήταν ανεκτίμητη. μαζί με τον καθηγητή Παλαιολόγο, που είχε αναδειχθεί επίτιμος Αντιπρόεδρος της Ακαδημίας, χάραξαν την πορεία για τρεις δεκαετίες και τιμήθηκαν και στους δύο με το Χρυσό Μετάλλιο της Ακαδημίας. Στην επιστημονική ανάπτυξη της ΔΟΑ ήταν καθοριστική και η συμβολή του καθηγητή της φιλοσοφίας της θρησκείας Ν. Νησιώτη.

Προήδρευσε της Ακαδημίας από το 1977 έως τον θάνατό του το 1986. Κατά τη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας λειτουργίας της, οι δραστηριότητες της IOA περιορίστηκαν στη Διεθνή Σύνοδο για Νέους Συμμετέχοντες. Από το 1970, η ΔΟΑ υλοποίησε σταδιακά πρόσθετα εκπαιδευτικά προγράμματα αφιερωμένα στα ζητήματα του Ολυμπιακού Κινήματος. Σήμερα, πολλές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στις εγκαταστάσεις της Αρχαίας Ολυμπίας. Μέχρι το 1966, οι συμμετέχοντες ζούσαν σε σκηνές και οι συνεδρίες γίνονταν κάτω από πεύκα. Τα πρώτα κτίρια ολοκληρώθηκαν το 1967 και σταδιακά προστέθηκαν σε αθλητικές εγκαταστάσεις και νέα κτίρια.

Το νέο συνεδριακό κέντρο ολοκληρώθηκε το 1994, προσφέροντας υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις στην υπηρεσία των συμμετεχόντων. Σε αναγνώριση της συμβολής του στον ανθρωπιστικό στόχο που υπηρετεί και στην ανάπτυξη του Ολυμπιακού Κινήματος, ο IOA τιμήθηκε με το βραβείο Bonacosa το 1961 και το 1970 και το Ολυμπιακό Κύπελλο το 1981. Το 2021 οι εγκαταστάσεις του IOA ανακαινίστηκαν πλήρως με την οικονομική υποστήριξη του η ΔΟΕ.

‍